چگونه بخوانیم آنچه خوانده ای بخاطر بسپاری) – وبلاگ نویسنده تیم فریس

آنچه در مورد آن بیشتر می آموزم – (هفته 16 مارس)
چرا كایوت ها و گوركن ها با هم شكار می كنند توسط راسل مك لندون ( @ russmclendon ). یک پاراگراف برای چشیدن شما: "هر یک از اعضای حزب شکار مهارتهای متمایزی دارد. کایوت ها زیرک و سریع هستند ، بنابراین در تعقیب طعمه ها در یک چمنزار باز بسیار عالی هستند. گورکن ها در مقایسه دونده های کند و ناجور هستند ، اما آنها برای تعقیب حیوانات کوچک در سیستم های زیرزمینی زیرزمینی تکامل یافته اند بهتر از کایوت ها هستند. بنابراین وقتی آنها سگهای دشتی یا سنجاب های زمینی را به تنهایی شکار می کنند ، گورکن ها معمولاً آنها را حفاری می کنند ، در حالی که کایوت ها تعقیب می کنند و می پرند. بنابراین جوندگان بسته به اینکه کدام شکارچی دنبال آنها باشد ، از استراتژی های مختلفی استفاده می کنند: آنها اغلب با ترک گودال های خود برای فرار از سطح زمین ، از یک گورکن حفاری فرار می کنند و با دویدن به سمت سوراخهایشان از گرگها فرار می کنند. " همچنین توصیه می کنم فیلم زیر را تماشا کنید: Coyote and Badger Caughting on Camera به دلایلی ، من این کلیپ کوتاه را بسیار نشاط آور می دانم که آن را علامت گذاری می کنم و اغلب هنگامی که احساس ضعف و احساس ضعف می کنم ، آن را تماشا می کنم.

آنچه می خوانم – (هفته 23 مارس)
A کلید آرامش ذهن استوئیک: سنکا در مورد پادزهر اضطراب توسط Maria Popova (brainpicker ).

آنچه می خوانم – (هفته 30 مارس) )
حل برای خوشبختانه: مهندس راه خود به سوی شادی توسط Mo Gawdat (mgawdat ) این را یک پزشک نوع A به من توصیه کرد که زندگی خود را با سرعت 200 مایل در ساعت اداره می کند. او همچنین یک مهندس است و به شدت از اکثر تفکرات ووو بدش می آید. او بالاترین توصیه خود را به این کتاب داد. برای تسکین من ، به هیچ زمینه فنی نیاز ندارد. در اینجا بخشی از توضیحات است که کمی برای فضا ویرایش شده است: "Mo Gawdat ، مدیر ارشد بازرگانی Google [X] ، منطق برتر و مهارت های حل مسئله خود را برای درک نحوه پردازش شادی و غم مغز در مغز اعمال می کند – و سپس او برای خوشبختی حل می کند. در سال 2001 ، مو گودت فهمید که علی رغم موفقیت خارق العاده اش ، او به شدت ناخوشایند است. او که یک یادگیرنده مادام العمر بود ، همانطور که یک مهندس می خواست به این مسئله حمله کرد: بررسی تمام حقایق قابل اثبات و منطقی را با دقت فراوان به کار گرفت. سرانجام ، ساعات بیشماری از تحقیقات و علوم وی موفقیت آمیز بود و او معادله سعادت را کشف کرد. " من آن را بسیار تأثیرگذار دیده ام ، به ویژه سهم وی در "من هستم ، بنابراین فکر می کنم" به عنوان یک نسخه مفیدتر از "من فکر می کنم ، بنابراین هستم".

آنچه که دوباره می خوانم – (هفته 6 آوریل)
مقاله کشف خطر نوشته پل گراهام (paulg ) ، که فقط چند پاراگراف است. ارزش آن را دارد که چند بار بازخوانی کنید.

قطعه درخشان و سورئالی که نمی توانم فکر کنم – (هفته 13 آوریل)
حساب توییتر Steak-umm یک صدای دلیل درخشان و عجیب در دوران ویروس کرونا است. با تشکر از کلی استارت برای ارسال آن. احتیاط: استیک ام ممکن است شما را به گرداب بکشاند.

PDF کوتاه که می خوانم – (هفته 13 آوریل)
آخرین یادداشت هوارد مارکس . هوارد ماركز (HowardMarksBook ) همكار و م founderسس م ofسسه مدیریت سرمایه Oaktree ، یك شركت سرمایه گذاری پیشرو با بیش از 120 میلیارد دلار دارایی است. وارن بافت در مورد هوارد مارکس نوشته است: "وقتی یادداشت های هوارد مارکس را در نامه خود می بینم ، اولین چیزی است که باز می کنم و می خوانم. من همیشه چیزی یاد می گیرم. " این آخرین س hisال وی است و فکر می کنم باهوش ترین س questionsالاتی را که در رابطه با این اوقات وحشی دیده ام ، ایجاد می کند. در اینجا یک خط برجسته وجود دارد که به طور مختلف نسبت داده می شود: "سرمایه داری بدون ورشکستگی مانند کاتولیک بدون جهنم است." برای کسانی که مایلند درباره چرخه های بازار از هاوارد اطلاعات بیشتری کسب کنند ، در اینجا یک مصاحبه کامل در مورد این موضوع بافته شده است.

کتابی که دوباره مرور می کنم – (هفته 27 آوریل)
Siddhartha توسط هرمان هسه. این یکی از کتابهایی است که اغلب توسط مهمانان پادکست توصیه می شود. مدت ها پیش ، Naval Ravikant (naval ) برای من واکنش Siddhartha قهرمان اصلی را به "چه چیزی می توانی بدهی؟" برجسته کرد پاسخ ساده او این است: "من می توانم فکر کنم ، می توانم صبر کنم ، می توانم روزه بگیرم." پاسخ وی نکات بیشتری در این زمینه وجود دارد ("گزیده خوب" را در اینجا جستجو کنید) ، و من اغلب به آن فکر می کنم. از توصیف آمازون صرف نظر کنید ، زیرا به شما نقشه زیادی می بخشد ، اما خواندن یا بازخوانی این گوهر کوتاه را در نظر بگیرید. اگر مطالعه کوتاه تر را ترجیح می دهید ، این را امتحان کنید: آیا همه ما می توانیم مانند تگزاس باشیم؟ توسط دیوید بیرن (DBtodomundo ).

آنچه من می خوانم – (هفته 4 مه)
68 بیت مشاوره ناخواسته توسط کوین کلی ( @ kevin2kelly ). کوین مسلماً جالب ترین مرد واقعی در جهان است ، بنابراین من به محض انتشار این قطعه روی آن پریدم.

آنچه می خوانم – (هفته 11 مه)
نظرسنجی از نهاد با تجارب ناشی از استنشاق N ، N -dimethyltryptamine مواجه می شود: پدیدارشناسی ، تفسیر و اثرات ماندگار. در اینجا یک خط قابل توجه وجود دارد: "بیش از نیمی از کسانی که قبل از تجربه به عنوان بی دین شناخته شده بودند ، پس از آن دیگر به عنوان ملحد شناخته نشدند."

آنچه من می خوانم – (هفته 18 مه)
مری کار ، هنر خاطرات شماره 1 در پاریس ریویو . این یک مصاحبه کاملاً خیره کننده از مری کار (marykarrlit ) از سال 2009 است. من چندین بار آن را خوانده ام ، تقریباً هر صفحه را برجسته کرده ام و اسکن هایم را در Evernote ذخیره کرده ام. به نظر من این مقدار خوبی دارد. همچنین خنده دار با صدای بلند است.

آنچه می خوانم – (هفته اول ژوئن)
جیمز بالدوین ، هنر داستان نویسی شماره 78 از ] پاریس ریویو ، شماره 91 ، 1984. جیمز بالدوین (1924–1987) یک داستان نویس باورنکردنی و بافنده فرهنگ در قالب کلمات بود. او همچنین یک روح شکنجه شده بود و من از زمان کالج شیفته او شده ام. من توصیه می کنم قبل از مصاحبه پاریس ریویو صفحه ویکی پدیا وی را برای زمینه های بیشتر مطالعه کنید ، از جمله اینکه وی در جنبش حقوق مدنی به دلیل همجنسگرایی مورد تبعیض قرار گرفته است. یکی از جنبه های جیمز که مرا به سمت خود جلب کرد این است که او در نوشتن خود بیش از حد ساده نمی کند.

این مصاحبه حاوی مقدار زیادی طلا است (به عنوان مثال تعاملات او با نقاش بوفورد دلانی ، افکار وی درباره نوشتن و خود) ، اما خواندن آن آسان نیست. موضوع ممکن است سخت باشد ، و علاوه بر این ، شما باید در ابتدا از طریق مصاحبه کننده از طریق زبان اینگونه صحبت کنید: "ما آخر هفته اوت به همراه مهمانان فصلی و منشی او ناهار خوردیم."

اما "هنر داستان شماره 78" بیش از نوشتن ، بار کوه را پوشش می دهد. این مصاحبه نگاهی اجمالی به زندگی و تفکر یک انسان بی نظیر و کسی دارد که مانند جهنم جنگید – و مانند جهنم تلاش کرد – تا دنیا و خودش را تغییر دهد.

آنچه می خوانم – (هفته 8 ژوئن)
کوچک ، بزرگ توسط جان کراولی. Little، Big به راحتی یکی از بهترین رمان هایی است که من خوانده ام ، و حتی این عدالت را برآورده نمی کند. به گفته یکی از بازرسان ، این "به طرز مرموزی تأثیرگذار است". چند مورد از بررسیهای آمازون را در اینجا بخوانید تا نگاهی به منظور من بیاندازید. علاوه بر این ، احساس می کنم باعث می شود هوشیاری من تغییر کند که اغلب 6-12 ساعت طول می کشد ، که به عنوان احساس عمیق آرامش توصیف می شود. و با این حال ، من هفته ها درنگ کرده ام که آن را در "جمعه 5 گلوله" قرار دهم! چرا؟ چون فکر می کنم فقط 10-20٪ شما را خواهد گرفت. در واقع ، برادرم نسخه رقعی را در سال 2018 به من داد و من طی دو سال گذشته سه یا چهار بار سعی کردم آن را بخوانم. من در هر تلاش آن را بعد از کمتر از 50 صفحه پایین می گذارم. پس چگونه این بار این کار را تمام کردم؟ در این دور ، من متعهد شدم که حداقل 100 صفحه را بخوانم ، روزانه بخوانم و نسخه Kindle را بخوانم. چرا؟ این تا حدی به این دلیل است که نثر بسیار زیباست ، اما غیرمعمول است و نیاز به دقت دارد. این تا حدی به این دلیل است که شخصیتهای زیادی در 100 صفحه اول معرفی شده اند ، و شما باید آنها را صاف نگه دارید ، به همین دلیل من همچنین یک عکس از یک درخت خانوادگی (آخرین عکس از سه عکس موجود در پست) را برای کمک به همه ارسال کردم. بیرون آخرین ، نویسنده جان کراولی از واژگان نفیس و شاعرانه استفاده می کند ، اما من کاملاً به فرهنگ لغت داخلی Kindle ( borborygmus احتیاج داشتم) احتیاج داشتم؟ به نظر می رسد همه اینها کار زیادی است ، و – حدس بزنید چه؟ – این کار زیادی است. لعنتی داغ ، بازدهی آن چنان عالی و بسیار خوشمزه است که توصیف آن سخت است. اگر آن را امتحان کردید ، نگویید من به شما هشدار ندادم. از هر 10 نفر شما 8 نفر فکر می کنند که ذهنم را از دست داده ام. اما 2 از 10 داستان فوق العاده واقعی ، غیرواقعی ، جنگل های بتونی ، افسانه ها و رویاها را می بینند که تأثیرات آن تقریباً جادویی است. این کتاب ویژه است.

آنچه می خوانم – (هفته 15 ژوئن)
آیا MDMA می تواند به درمان اعتیاد کمک کند؟ ، مصاحبه ای کوتاه با دکتر بن سسا از کالج امپریال لندن. در اینجا یکی از بخشهای مورد علاقه من وجود دارد:

[INTERVIEWER:]

چرا به نظر می رسد داروهای روانگردان در درمان اعتیاد بهتر از درمانهای معمولی عمل می کنند؟

[DR. SESSA:]

زیرا اعتیاد زمینه ای ، و بسیاری از آنها ، اگر نه بیشتر اختلالات روانی مزمن ، سختی است. روایت های سخت گیرانه ذهنی درباره خود و جهان ، که در اوایل زندگی به دلیل تجربیات اولیه بوجود می آیند ، به عبارت دیگر ، عناصر اصلی سازنده شخصیت ما ، که مادام العمر با ما می مانند. اکثر درمان های بهداشت روان و مطمئناً همه داروهایی که ما استفاده می کنیم ، مانند SSRI ها ، هیچ کمکی به این روایت ها نمی کنند ، آنها فقط روی شکاف ها کاغذ می کشند و علائم اصلی را درمان می کنند. از نظر من ، داروهای روانگردان بهترین شکل جدید داروسازی است که با آن روبرو شده ایم و دارای پتانسیل واقعی برای مقابله با این روایت ها است و به مردم اجازه می دهد آنها را به روشی جدید و مثبت تر بسازند.

علاقه مند به کسب اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع؟ این را حتماً ببینید.

آنچه من می خوانم – (هفته 22 ژوئن)
چیزهایی كه آنها حمل كردند توسط تیم اوبراین. این اولین بار توسط کارولین پاول (carowriter ) به من توصیه شد ، نویسنده ای باورنکردنی در نوع خود ، که همچنین یکی از اولین آتش نشانان زن در سانفرانسیسکو بود. این یکی از کتابهای مورد علاقه او است زیرا ، همانطور که وی گفت ، "بسیاری از [O’Brien’s] نویسندگی ، حداقل در ابتدا ، مربوط به ویتنام بود به شکل زندگینامه ای نازک و محجبه ، اما داستان. آن کتاب در واقع من را به خواندن برگرداند. وقتی به دانشگاه می روید ، کمی خواندن از شما دور می شود. شما باید همه این موارد را بخوانید ، و من [start reading again] این کار را نکردم تا اینکه دوستم اریک ، یک آبشار با آب سفید ، این کتاب را به من داد. " هشدار دهید که شامل نثر زیبا و خشونت گرافیکی به اندازه مساوی است.

مصاحبه ای که می خوانم – (هفته 20 ژوئیه)
از بهره وری به روانگردان: تیم فریس ذهن خود را در مورد موفقیت در GQ (GQMagazine ). شاید عجیب به نظر برسد که من در حال خواندن مصاحبه با خودم هستم ، اما این فقط 90٪ خودشیفتگی است. من این روزها به ندرت مصاحبه می کنم و خیلی کنجکاو شدم که ببینم این یکی چگونه رقم می خورد. چرا؟ موارد نادری وجود دارد که احساس "روشن بودن" می کنم و این مکالمه با Clay Skipper (SkipperClay ) یکی از آنها بود. در محصول نهایی ، ما در مورد بازنگری در بهره وری ، فلسفه قرنطینه من بحث می کنیم ، چرا همه چیزهایی که معنی دار هستند قابل اندازه گیری نیستند و اینکه چگونه موفقیت من 13 سال پیش برای دستیابی به موفقیت کاملاً متفاوت از موفقیت من متمرکز است. این مقاله فقط شامل ~ 15 what از آنچه ما طی یک تماس 2 ساعته پوشش داده ایم ، بنابراین شاید بعداً با صدای کامل کاری انجام دهیم. با تشکر برای لوله کشی عمق ، کلی.

آنچه من می خوانم – (هفته 27 ژوئیه)
چهار چهارم کنفورمیسم توسط پل گراهام (paulg ). این را با مقاله 2004 "چه چیزی نمی توانید بگویید" از پل ، که شامل آزمون کنفورمونیست است ، مرتبط کنید: "بیایید با یک تست شروع کنیم: آیا نظری دارید که از بیان آن در مقابل گروهی از همسالان خود دریغ داشته باشید؟ اگر پاسخ منفی است ، ممکن است بخواهید متوقف شوید و به آن فکر کنید. اگر همه چیزهایی که شما اعتقاد دارید چیزی است که شما باید به آن اعتقاد داشته باشید ، آیا این احتمالاً تصادفی است؟ احتمال دارد اینگونه نباشد. احتمال اینکه شما فقط به آنچه به شما گفته شده فکر کنید. "

آنچه من می خوانم – (هفته 3 آگوست)
جان مک فی درباره نوشتن و رابطه بین اصالت هنری و شک به خود نوشته ماریا پوپووا (brainpicker ). در اینجا یکی از نقل قولهای مورد علاقه من در این قسمت آمده است: "همانطور که آودن در یکی از سکته های منحصر به فرد خود از عقاید نادرست مشاهده کرد ،" برخی از نویسندگان اصالت را اشتباه می گیرند ، همیشه باید با اصالت هدف بگیرم ، که هرگز نباید در مورد آن زحمت بکشند. ""

آنچه می خوانم – (هفته 10 آگوست)
100 چیز را که در 10 سال یاد گرفتم و 100 بار خوانده شده از مراقبه های مارکوس اورلیوس توسط رایان هالید (RyanHoliday).

آنچه می خوانم و جشن می گیرم ( وال استریت ژورنال ) – (هفته 17 اوت)
سیلیکون ولی و نخبگان وال استریت پول را در تحقیقات روانپریشی می ریزند توسط شالینی راماچاندران در WSJ ، که باید بنابراین امروز می خواهید چاپ کنید. این یک قطعه عالی با چند نام قابل توجه و شگفت آور است. همانطور که گفته شد ، مهمترین بخش برای من مهم نیست: 2500 ~ اهدا کننده ، با مبالغی از یک دلار تا 5 میلیون دلار ، برای جمع آوری 30 میلیون دلار مورد نیاز برای تکمیل آزمایشات بالینی روان درمانی با کمک MDMA برای تروما / PTSD شرکت کردند. . صمیمانه از همه شما تشکر می کنم که به تحقق این امر کمک کردید! هر کمک مالی اهمیت داشت و تفاوت ایجاد می کرد. 🙏 توجه: این یک URL خاص است که توسط WSJ فقط برای شما بچه ها به من ارائه شده است. (متشکریم ، WSJ!) برای 48 ساعت بعدی ، می توانید کل مقاله را بخوانید و هرگونه پنجره بازشو را به راحتی ببندید (به عنوان مثال ، "با عضویت WSJ به خواندن مقاله خود ادامه دهید") با کلیک روی "X". بعد از 48 ساعت ، برای خواندن مقاله باید یک حساب کاربری ایجاد کنید.

آنچه من می خوانم – (هفته 24 آگوست)
جو روگان رسانه اصلی جریان اصلی است ( نیویورک تایمز ) توسط باری ویس (bariweiss ). برای کسانی که به دنبال اعتبار اضافی هستند ، می توانید نامه قدرتمند استعفا از باری را از NYT بخوانید ، که فقط 50 روز بعد در 14 ژوئیه دنبال شد.

آنچه من می خوانم – (هفته 7 سپتامبر)
چگونه می توان طرف را پیدا کرد Door: درس های شروع به کار از RXBar ، انرژی 5 ساعته و موارد دیگر. این پست از گای راز از How I Built This به بررسی چگونگی ایجاد RXBar ، انرژی 5 ساعته و سایر استارت آپ های غیرمعمول دسته بندی های خود – و میلیاردها دلار ارزش – با "گرفتن درب کناری" می پردازد " بعضی اوقات بهترین راه برای غلبه بر مسابقه و پیروزی در کل ، کنار زدن رقابت است.

آنچه می خوانم – (هفته 14 سپتامبر)
پیش نویس شماره 4 ] توسط جان مک فی. این یکی از بهترین کتاب هایی است که در مورد نوشتن داستان های غیر داستانی خوانده ام. به شما هشدار داده می شود که این کار از لوح های موج دار دست عبور می کند و دقیقاً به جزئیات ریزه کاری مانند همه داستان های مک فیزیان می رسد. از توضیحات رسمی: " پیش نویس شماره 4 یک کلاس استاد در زمینه نویسنده است. در مجموعه ای از مقاله های بازیگوشانه و ماهرانه ، جان مک فی بینشهایی را که در طول زندگی حرفه ای خود جمع کرده و در حین تدریس در دانشگاه پرینستون اصلاح کرده است ، جایی که برخی از معتبرترین نویسندگان دهه های اخیر را پرورش داده است ، به اشتراک می گذارد. مک فی راهنمایی های قطعی در تصمیم گیری در مورد چیدمان ، واژگانی و لحن شکل بخشهای غیر داستانی را ارائه می دهد ، و او از کار خود عصاره هایی را ارائه می دهد ، آنها را تحت بررسی دقیق قرار می دهد. نتیجه تصویری واضح از روند نوشتن است ، از گزارش به تهیه پیش نویس تا تجدید نظر … و بازنگری و اصلاح. »

آنچه من این هفته می خوانم و قطعاً به آن احتیاج دارم – (هفته 21 سپتامبر)
9 ویژگی مشترک در زندگی رهبران رواقی توسط استفان هانسلمن ( @ SteveHanselman ).

کتاب صوتی که من گوش می دهم – (هفته 28 سپتامبر)
راهنمای Hitchhiker در کهکشان توسط داگلاس آدامز ، روایت شده توسط یگانه و استفان فرای (stephenfry ). استفان فرای این کتاب صوتی را باورنکردنی می کند. این یکی از بهترین اجرای های صوتی است که من تاکنون شنیده ام. من مانند بسیاری از افراد ، دهه ها بارها و بارها با این کتاب روبرو شده ام ، اما با پوشش غیرمعمول من خاموش شد. شرمنده من ، اما … شاید این عالی بود که من روی کتاب صوتی قرار گرفتم ، که با سردتر و تاریک شدن روزها تغییر دهنده روحیه بوده است.

کتابی که دوباره مرور می کنم – (هفته 5 اکتبر)
صید ماهی بزرگ: مراقبه ، هوشیاری و خلاقیت توسط دیوید لینچ ( @ david_lynch ). دیوید لینچ ، تهیه کننده فیلم ، روش های شخصی خود را در گرفتن و کار با ایده ها توصیف می کند ، برخی از آنها به مزایای خلاقانه زیادی که از تمرین مراقبه تجربه کرده است بستگی دارد. این کتاب توسط بسیاری از خلاقان کالیبر بالا به من توصیه شده است.

آنچه من دوباره می خوانم (بسیار کوتاه) – (هفته 12 اکتبر)
درباره نیاز به یافتن چیزی برای نگرانی. این پست مختصر در وبلاگ پس از هر بار مطالعه ، حداقل برای چند ساعت (گاهی اوقات خیلی بیشتر) آرامش طولانی به من می دهد. نقل قول از دونالد وینیکات یک تصویر بزرگ را بسته است ، بنابراین آن را از دست ندهید.

آنچه من می خوانم (طولانی تر اما جذاب) – (هفته 12 اکتبر)
14 الگوی طراحی بیوفیلی. از چکیده مقاله: "طراحی بیوفیلیک می تواند استرس را کاهش دهد ، خلاقیت و شفافیت فکر را افزایش دهد ، بهزیستی ما را بهبود بخشد و بهبودی را تسریع کند. با ادامه روند شهرنشینی جمعیت جهان ، این خصوصیات از اهمیت بیشتری برخوردار می شوند. Theorists, research scientists, and design practitioners have been working for decades to define aspects of nature that most impact our satisfaction with the built environment. ‘14 Patterns of Biophilic Design’ articulates the relationships between nature, human biology and the design of the built environment so that we may experience the human benefits of biophilia in our design applications.”

What I’m reading — (week of October 19th)
Why Private Eyes Are Everywhere Now by Patrick Radden Keefe (@praddenkeefe) for the New Yorker.

What I’m reading — (week of October 26th)
The Psychedelic Election by Andrew Sullivan (@sullydish). Greek civilization, a mysterious once-in-a-lifetime ceremony at the Temple of Eleusis, and a cameo by Marcus Aurelius… what’s not to like? This fascinating piece touches on a lot, including how people in D.C. or Oregon can, just possibly, be part of the next Renaissance.

What I’m reading — (week of November 2nd)
Joyful Wisdom: Embracing Change and Finding Freedom by Yongey Mingyur Rinpoche. This book was first recommended to me by the phenom that is Safi Bahcall, a former physicist and founder of a publicly-traded biotech company, who also knows hypnotism and a dozen other fields inside and out. It took me more than a year to dig into Joyful Wisdomas I was turned off by the title. I expected another rinse and repeat of the usual Buddhist bag o’ tricks, which have never quite clicked for me. Much to my surprise, I quickly found insights, analogies, and practices that *did* stick in the first 100 pages.

What I’m reading — (week of November 9th)
Politician Cyrus Habib Leaves Office to Join the Jesuits (New York Times — @nytimes). Have you ever fantasized about walking off and leaving it all behind? This is the amazing story of one man, on track for ever-growing prestige and power, who did just that. Kudos to Frank Bruni (@FrankBruni) for a great piece. For more on Cyrus, here is his Wikipedia page.

What I’m re-reading — (week of November 16th)
The Glorious, Almost-Disconnected Boredom of My Walk in Japan by Craig Mod (@craigmod). This remains one of my favorite pieces ever published by WIRED. I printed it out more than a year ago and reread it often, continuing to highlight new things. If you feel overwhelmed by the noise, or if you simply fantasize about being a stranger in a strange land, this is a wonderful transporter. Told through the lens of an ultra-marathon walk through Japan, Craig’s story contains a lot of gems, including paragraphs like these:

I have configured servers, written code, built web pages, helped design products used by millions of people. I am firmly in the camp that believes technology is generally bending the world in a positive direction. Yet, for me, Twitter foments neurosis, Facebook sadness, Google News a sense of foreboding. Instagram turns me covetous. All of them make me want to do it—whatever “it” may be—for the likes, the comments. I can’t help but feel that I am the worst version of myself, being performative on a very short, very depressing timeline. A timeline of seconds.

…

In the context of a walk like this, “boredom” is a goal, the antipode of mindless connectivity, constant stimulation, anger and dissatisfaction. I put “boredom” in quotes because the boredom I’m talking about fosters a heightened sense of presence. To be “bored” is to be free of distraction.

What I’m reading — (week of November 23rd)
How to Think for Yourself by Paul Graham (@paulg). I have recommended many of Paul’s essays over the years, including The Risk of Discovery, Having Kids, Keep Your Identity Small, and, perhaps more than any other, Maker’s Schedule, Manager’s Schedule. How to Think for Yourself is a fabulous new addition to the list. Here’s one of my favorite excerpts from it: “Treat it as a puzzle. You know that some accepted ideas will later turn out to be wrong. See if you can guess which. The end goal is not to find flaws in the things you’re told, but to find the new ideas that had been concealed by the broken ones.”

What I’m reading (longer but easy) — (week of December 7th)
Tales of the Dervishes: Teaching-Stories of the Sufi Masters over the Past Thousand Years. Sometimes I learn, and absorb usable truths, best through time-tested fiction. Most stories in this book are only 1–5 pages long. Description: “Dervish tales are more than fable, legend, or folklore. For centuries, dervish masters have instructed their disciples by means of these teaching stories, which are said to increase perception and knowledge and provide a better understanding of man and the world. … Idries Shah spent many years traveling through three continents to collect and compare oral versions of these remarkable stories. This anthology…contains stories drawn from the repertories of dervish masters over a period of more than a thousand years.”

What I’m rereading (short) — (week of December 7th)
Do Not Disturb: How I Ditched My Phone and Unbroke My Brain by Kevin Roose (@kevinroose) for the New York Times.

Article I’m revisiting — (week of December 21st)
Michelin restaurants and fabulous wines: Inside the secret team dinners that have built the Spurs’ dynasty (@espn). This piece is FANTASTIC. It is wonderfully written and full of takeaways if you read carefully. Hat tip to @bakerlink for the recommendation. Here’s a short teaser from the beginning:

As much as [Coach] Popovich knows about hoops, he really knows food and wine. “I don’t know that he doesn’t know more about wine than he does about basketball,” former Spurs assistant coach P.J. Carlesimo says. Popovich scouts restaurants and wine lists as obsessively as he might any opponent. Before games, in his office, he can be found watching the Food Network. Sommeliers and restaurateurs claim to owe their careers to the man.… As absurd as it seems, one of the greatest basketball coaches in history might be more revered in the culinary world.

Read the whole thing, as the ending is killer. Coach Popovich has been on my mind as a possible podcast guest for years. This piece just reinforces the interest, but I know how much he dislikes most media. Perhaps some day…

***

P.S. In 2021, would you like one reading recommendation each week? Sign up for “5-Bullet Friday” and join 1.5M+ people who read my free weekly newsletter. Each Friday, you’ll get a short email of five bullet points, sending you off to your weekend with fun and useful things to ponder and try. It’s easy to unsubscribe anytime.

Related and Recommended

The Tim Ferriss Show is one of the most popular podcasts in the world with more than 500 million downloads. It has been selected for "Best of Apple Podcasts" three times, it is often the #1 interview podcast across all of Apple Podcasts, and it's been ranked #1 out of 400,000+ podcasts on many occasions. To listen to any of the past episodes for free, check out this page.